Ave, Srbijo... ili rimski sinovi sreće..

Grad Niš planira da do 2013. povodom obeležavanja 1.700 godina od donošenja Milanskog edikta, izgradi spomenik caru Konstantinu. Idejno rešenje,uradio je vajar Vuk Đuričković iz Beograda.

I mi 'konja za trku' imamo... 
 Još da ga ukrotimo i istimarimo ..
Dobro, nije baš trojanski, al' je bezmalo rimski...

Pored čvaraka i šljivovice, Srbija ima jedno neiskorišćeno  bogatstvo, da ne kažem brend, jednu kartu na koju još nije igrala - a dobro bi joj došla radi pozicioniranja na turističkoj mapi sveta
 - rimske imperatore rođene na teritorije Mezije, današnje Srbije
- i to ne jedan, već njih sedamnaestorica 'sinova sreće'...

Ako je Rumunija mogla da izgradi svoju turističku atraktivnost na liku Vlada Cepeša - Drakule, koji i nije bio 'drakula', zašto Srbija ne bi iskoristila svoje istorijsko blago i predstavila se kao zemlja u kojoj je  rođena petina svih rimskih imperatora ikada, onih srećnika, koji su bili izabrani da vladaju najvećom imperijom svoga vremena.

Nedavna apsurdna polemika o tome da Google ne voli Srbe, me propisno iziritirala.. Pretraživač daje ono što je najviše puta napisano, i tužno je kada znam da je imidž moje zemlje tako opasno poljuljan-

----to se mora promeniti---

Istina je da su ljudi ovde potrošili živce i godine na bezumne ratove, političke nemire, bombe, krađe u ime tranzicije, prerušavanje, preživljavanje... I mnogima nije bilo do turizma i  istorije, ili  isticanja rariteta. Ipak, danas svi mi koji verujemo, da su bune i ustanci, iza nas, imamo moralnu i duhovnu obavezu prema budućim generacijama, da širimo optimizam i obavezu da popravimo sliku o Srbiji, ali i da sačuvamo vredne istorijske tragove minulih vremena...

---Historia magistra vitae est---

 U ovom mom podužem postu (ali mora tako), pustila sam da me istorija vodi daleko, daleko
  da bi nekome ko jednom ovo bude čitao, a nema npr. neko istorijsko predznanje, to bilo bliže, bliže : )

Priča o   Viminacijumu

Od 2000. godine, novi polet istraživanju 'rimske baštine' u  Srbiji, daje tim  istraživača pod rukovodstvom dr Miomira Koraća iz Arheološkog instituta iz Beograda.

U ovom timu, koji istražuje rimski grad i legijski logor, nalaze se geofizičari, istraživači koji se bave daljinskom detekcijom, geomorfolozi, matematičari, elektroinženjeri, petrolozi, iz više institucija (Matematički institut SANU, Matematički fakultet, Rudarsko-geološki fakultet, Elektrotehnički fakultet). Od 2002. godine, Viminacijum dobija međunarodni karakter, uspostavljanjem saradnje sa univerzitetom u Albany-ju, država Njujork. Svake godine tokom leta, na Field school-u učestvuje 10-15 američkih studenata. 

 Lokalitet Viminacijum uređen je tako da posetioci za nekoliko sati boravka dožive duh antičke svakodnevice, vide kako su se Rimljani kupali, kako su jeli, kako su sahranjivani. Mogu da se provozaju dvokolicama, kao što su to radili i rimski građani, da vide kako je voda preko akvadukta dugog 10 kilometara dolazila u javne česme, hramove, terme, da vide kako su se hranili. 

 

Knjiga - PUTEVIMA RIMSKIH IMPERATORA PO SRBIJI 

*odlomak*

'' Daleko od Rima, na nepredvidivom Dunavu, Rimsko carstvo je ustanovilo svoju granicu – limes. Ova utvrđena granica prostirala se od severne Engleske, od granice sa Škotskom preko Nemačke, Austrije, Mađarske, Srbije, Rumunije i Bugarske do Iraka i Irana, uključujuči prednju Aziju sa Turskom i ceo submediteranski deo severne Afrike. Niz utvrđenja podignut je duž puta kojim su legije marširale u pohode na varvarska plemena preko Rajne i Dunava. Na toj dugačkoj odbrambenoj liniji ispresecanoj hiljadama manjih utvrđenja, uspostavljeno je oko 40 legijskih logora, takozvanih kastruma (castrum). U njima su boravile rimske jedinice, legije koje su brojale između pet i šest hiljada vojnika. Veoma značajna je činjenica da su najelitnije rimske trupe u kasnoj antici regrutovane upravo sa ovih naših prostora. Za vojskom, koja je razgranatom putnom mrežom lako stizala iz udaljenih azijskih i afričkih provincija u najudaljenije delove zapadnog dela Rimskog carstva, pošli su i trgovci i zanatlije – tako su brzo nikli gradovi duž svih važnih komunikacija. Gornja Mezija i Donja Panonija, od sredine III veka, za nešto manje od dve stotine godina su od marginalnih pograničnih provincija postale središte zbivanja u Carstvu. Područje Ilirika i njegove elitne trupe iznedrile su osamnaest imperatora koji će vladati Carstvom u vreme najdubljih kriza. Od druge polovine III veka, pa do sredine IV veka kada je Rimsko carstvo u krizi, ovaj prostor izuzetno dobija na značaju.
Najnovija arheološka istraživanja na Viminacijumu (Viminacium), glavnom gradu rimske provincije Gornje Mezije (Moesia Superior) – u kasnoj antici Prve Mezije (Moesia Prima) – ukazuju na to da je ovaj veliki grad i legijski logor bio tranziciona tačka između Zapada i Istoka, onda kada je prestonica iz Rima preseljena na istok u Konstantinopolj. Bogatstvo materijala nađenog poslednjih godina na Viminacijumu to potvrđuje, i to naročito nalaza iz prvih decenija IV veka. Rimski imperatori rođeni u bogatim gradovima na limesu ili u vrletima zaleđa, promeniće lice sveta kakav je do tada postojao. Imajući u vidu da osamnaest  rimskih imperatora rođenih na teritoriji današnje Srbije predstavljaju petinu ukupnog broja svih rimskih careva i najveći broj rimskih imperatora rođenih van Italije, pod rukovodstvom Arheološkog instituta i dr Miomira Koraća, pokrenut je projekat Itinerarium Romanum Serbiae ili Putevima rimskih imperatora po Srbiji. Osnovna ideja projekta je da se sva carska mesta na teritoriji Srbije, koja su od nemerljivog istorijskog i arheološkog značaja povežu u jednu celinu, kakva je postojala dok je Rimsko carstvo bilo na obalama Dunava. Projekat ima panevropski značaj i cilj da se poveže sa carskim mestima u drugim rimskim provincijama na teritoriji Rimskog carstva, gde su rođeni ili obitavali rimski imperatori. Njegov poseban značaj je i u povezivanju i oživljavanju rimskih puteva u Rimskom carstvu (na primer Via militaris), a naročito duž utvrđene rimske graniče - limesa. Gradovi i palate zabeleženi na požutelim papirusima iz starih arhiva samo na ovaj način mogu biti ponovo vraćeni u život. Ruševine će se pomaljati iz zemlje koja ih je prekrivala vekovima. Ono što je nekada sistematski rušeno sada je potrebno ponovo podići. Jednom stečena slava biće vraćena rimskim gradovima u Srbiji. Putevi rimskih imperatora treba da povežu sva mesta s bogatim antičkim nasleđem u kulturnu rutu dugačku više od 600 kilometara i iskoristi je za razvoj kulturnog turizma. To je nasleđe ne samo Srbije nego cele Evrope i sveta.''

Nakit nađen na istraženim grobovima na Viminacijumu

Freska sa predstavom mlade žene, pronađena u grobnici na Viminacijumu

Arhivolta sa uklesanim natpisom FELIX ROMULIJANA

Domus

Gamzigrad

Krstionica i krst sa kandila, Caričin grad,

Detalj sa kancela, glava Meduze (bronzana ograda sa Medijane)

Najprirodnije je da se svi lokaliteti na području Srbije na kojima su rođeni rimski imperatori povežu u jednu celinu i napravi turistička ruta „Itinerarijum Romanum Serbiae“ ili „Putevima rimskim imperatora“.  Dužina ove rute je više od 600 kilometara i proteže se od Vojvodine do juga Srbije, od Sirmijuma (Sremske Mitrovice) do Caričinog grada Justinijane prime kod Lebana.
Svi ti 'naši' imperatori bili su pripadnici starosedelačkog stanovništva, niskog porekla koji su vojnom službom došli do počasti i prestola, a zapadni naučnici ih nazivaju sinovima sreće, zbog načina dolaska do vrha vlasti i rimskog carskog trona.
--podaci o njima su 'delimični '--

1.GAJ MESIJE KVINT TRAJAN DECIJE

  Smrt u zamci varvara car od 249. - 251 .god

 

Prvi u nizu koji je imao  nešto uglednije poreklo i porodičnu tradiciju i poticao je iz senatorske keltsko - ilirske porodice - bio je to Decije Trajan. Rođen je u okolini Sirmijuma u malom mestu koje se nazivalo Budalija ili Bubalija (današnji Martinci). Njegova kratkotrajna vladavina, od 249. do 251. godine, opisana je kao oličenje vojničke časti, hrabrosti, umerenosti i vrline, ali i kao progonitelj hrišćana.  Bio je prva ličnost sa područja Srbije koja se uzdigla na carski presto, nakon što je u bici kod Verone pobedio tadašnjeg cara Filipa Arabljanina. Težeći da obnovi Rim, tradiciju i običaje on je 250. pokrenuo prvi oštar pogrom hrišćana, obznanjujući edikt o svojim namerama. U žestokoj bici sa Gotima u močvari kod Abrita prvo je poginuo njegov sin Herenije Etruski.  Zabeleženo je da je Trajan vojnicima povikao: "Nastavite borbu! Izgubili smo samo jednog legionara.".  U nastavku borbe Decije je upao u zasedu iz koje nije uspeo da izađe.
Utopio se u jednoj bezimenoj tračkoj močvari prilikom vojnog pohoda.

 

2.GAJ VALENS HOSTILIJAN MESIJE KVINT 

do 251.

 

 

 

 

Hostilijan je rođen u porodici budućeg cara Decija Trajana u Donjoj Panoniji. Kada je njegov otac došao na vlast, Hostilijan je bio poštovan kao carević, ali je neprestano bio u senci starijeg brata Herenija, koji je tretiran kao naslednik prestola. Početkom 251. godine,  Decije je postavio svog sina Herenija za savladara, a Hostilijan je morao da se zadovolji titulom vođe omladine. U ratu protiv gotskog kralja Hive otac i brat su izgubili živote, a u Rimu je priznato Hostilijanovo pravo na carsku titulu. U novembru 251. zaražen je kugom od koje je i  umro.

 

 

3.MARKO AURELIJE KLAUDIJE GOTSKI

car od  268. - 270.god

 

 

 

Rođen je na tlu današnjeg Niša. Poznat je pod imenom Klaudije II i ubraja se u ilirske careve. Bio je komandant rimske vojske koja je pobedila Gote u bici kod Niša septembra 268. Odmah zatim je zadobio rimski presto. Mada su kružile optužbe da je ubio svog prethodnika Galijena, one nikada nisu dokazane. Bio je hrabar vojskovođa, porazio je varvare u bici kod jezera Benakus. Zaradio je kugu i umro posle samo dve godine na vlasti. No, u kratkoj karijeri, zadobivši slavu među Rimljanima, postao je zloglasan među hrišćanima jer je 14. februara 269.godine ,naredio ubistvo hrišćanskog monaha, kasnije poznatog pod imenom sveti Valentin,koga pravoslavna crkva slavi 30. juna ,ali ga ne dovodi u vezu sa zaljubljenima.

 

4.Lucije Domicije Aurelijan

Sa rukom na maču, borac protiv korupcije car od 270 - 275.god

 

 

 

 

 

Iako mu je otac bio seljak koji je radio kao zakupac imanja, a majka sveštenica ne toliko popularnog Sokolovog kulta, Aurelijan, rođen na tlu današnje Sremske Mitrovice, istakao se kao vojnik. Uspešno je učestvovao u suzbijanju ustanka širom imperije. Uz podršku senata preuzeo je vlast i ujedinio Rimsko carstvo 270. koje je pod Kvintilom bilo na ivici propasti ili razjedinjenja. Uveo je posebnu vrstu novca, poznatog pod imenom aurelijan. To je bio zlatni novac, zahvaljujući kome su stanovnici Carstva ponovo stekli poverenje u ovu monetu. Ustao je i protiv raširene korupcije i obezbedio opstanak carstvu još dva milenijuma. Iako sin sirmijumskih baštovana, imao je blistavu vladavinu, izgradio je bedeme grada Rima u dužini od nekoliko kilometara, ugušio čuvenu pobunu monetarija i posle dužeg vremena potisnuo sve samozvane imperatore i od senata dobio titulu Restitutor orbis (obnovitelj sveta). Međutim, i on je nastradao u jednoj pobuni koja je dovela za cara njegovog sugrađanina i prijatelja - Proba.

5.MARKO AURELIJE PROB 

-car od 276. do 282. g

Rođen je u Sirmijumu kao sin rimskog vojnika. Po legendi, roditelji cara Proba  bili su baštovani, i u svog sina su usadili mnoge vrline i veliku radnu energiju. Uništio je sve neprijatelje carstva i naterao besposlene vojnike na rad u građevinarstvu i poljoprivredi. Njegova sudbina je oslikana u nepobedivosti na bojnom polju. Polako se peo uz komandne lestvice sve dok nije preuzeo kontrolu nad istočnim vojskama carstva. Legenda kaže da je u vreme njegove vladavine prvi put zasađena vinova loza van Italije i to na brdu Glavica na Fruškoj gori, kod sela Šuljam. Kao vojnik pokazivao je dostojanstvo i milosrđe u pobedi. Tako da način na koji je njegov život okončan pomalo i apsurdan. Kada je zahtevao od vojnika da kopaju kanale oko Sirmijuma na ranu jesen 282. po vrelom letnjom danu, razdraženi vojnici su ga ubili! Kanal Jarčina koji i danas vrši svoju funkciju, Prob je iskopao kako bi isušio sremske močvare i stvorio uslove za gajenje raznih kultura. Svi ti radovi su izazvali revolt vojnika koji su ga u kuli Ferrata nedaleko od Sirmijuma izboli mačevima, ali su se ubrzo pokajali i podigli mu spomenik sa natpisom: 
“Prob je stvarno bio dobričina, pobednik svih varvarskih naroda i tirana”.

 

 

6.Maksimijan Herkulije

Silnik koji je voleo laskavce - 

car od 285. - 305. ili  310.

Još jedan u nizu imperatora rođenih u oklini Sirmiuma.Na lokalitetu Glac u blizini današnje Sremske Mitrovice nalazi se još uvek neiskopana carska palata imperatora Maksimijana Herkulija podignuta na mestu gde su mu roditelji radili kao nadničari na imanju jednog rimskog kolona. Za razliku od svojih prethodnika koji su vladali najviše po nekoliko godina, Herkulije se na prestolu zadržao punih 20. godina. Sa prestola se povukao sam 305. godine, a iza njega je ostala palata Felix Romuliana kod Zaječara. Surov, snažan i neobuzdan, Maksimijan Herkulije, uzdigao se uz svog najboljeg prijatelja Dioklecijana do carskog prestola. Izvršio je stravične pokolje hrišćana, ali je kasnije živeći na Konstantinovom dvoru nemerljivo doprineo učvršćenju vlasti cara Konstantina koji bi bez Maksimijanove pomoći teško uspeo da se izbori za vlast. Umro je 308. godine pod nerazjašnjenim okolnostima od ruke ili sopstvenog sina Maksencija ili nekog od dvorana cara Konstantina.

7.Gaj Flavije Valerije Konstancije 

car od 293 - 306

Poslednji paganski car -Konstancije Hlor

 

 

 bio je car Zapadnog Rimskog carstva. Nosio je nadimak Hlor zbog bledog lica, a poznat je po aferi sa ćerkom gostioničara - Helenom, koja mu je rodila sina Konstantina Velikog- jednog od najznačajnijih rimskih imperatora iz dinastije koja je vladala carstvom do 363. godine.  Proslavio se nizom pobeda u Britaniji.  Rođen je u Dardaniji koja se pružala od Knjaževca do Velesa. Dardanci su starobalkanski narod za koje se veruje da su bili osnivači Troje i njihovi saveznici. Takođe, veruje se da su bili veoma dobri i surovi ratnici. Najveću moć dostigli su tokom III - II veka pre n. e.

8.GAJ GALERIJE VALERIJE MAKSIMIJAN

car od 293 - 311

 

Rođen oko 250. u Gamzigradu, istakavši se kao sposoban vojnik, dobio je najviše počasti. Na mestu današnjeg Gamzigrada kod Zaječara nalazilo se selo kasnije poznato pod imenom Felix romuliana, u kojem se rodio imperator Galerije . Vladao je iz Sirmijuma i kao i njegovi prethodnici surovo progonio hrišćane, iako mu je supruga bila hrišćanka i povrh toga Dioklecijanova kćerka. Veruje se da je on u stvari nagovorio Dioklecijana da donese edikte protiv hrišćanstva, iako se Dioklecijan zbog supruge i kćerke u početku protivio. Umro je u svojoj palati u Gamzigradu, u teškim ranama i pred smrt se pokajao. Povukao je sve antihrišćanske edikte koje je doneo. Sagradio je grad Feliks Romulijana u čast svoje majke Romule. Car Dioklecijan ga je usinio i 293. proglasio za cezara i svog suvladara. Tim činom je ušao u božanski red Jovija i postao je Jupiterov sin, drugi Mars. U krajevima gde je vladao gradio je palate, trijumfalne lukove, terme, a dvorove je imao u Serdici (Sofija) i Saloniki (Solun). Ratovao je u Egiptu kod Ktesifona i borio se protiv Sasanida gde je pobedio moćnog persijskog kralja Narzesa. Kao avgust je izdao jedan od poslednjih edikta o progonu hrišćana, mada je malo pre svoje smrti ipak podržao pravnu toleranciju prema hrišćanima.

 

9.Gaj Valerije Galerije Maksimin 

Maksimin Daja - car od 305 - 313 

 

 

Rođen je u Šarkamenu kod Negotina.  Rimski car, poznat pod svojim nadimkom Daja, koji je poneo iz seljačkog detinjstva.  Njegov ujak je bio car Galerije. Galerije je stekao ugled zahvaljujući svojoj vojničkoj karijeri, a kada je njegov ujak Galerije dobio titulu cezara, započeo je njegov uspon.Iako je pre njega donet edikt o toleranciji hrišćana, nastavio je a njihovim progonom. U današnjem selu Šarkamenu kod Negotina nalazila se palata koju je u mestu svog rođenja podigao imperator Maksimijan Daja , i to je jedna od samo 4 carske palate van Rima.  Surov i neobuzdan, nije ostavio nikakvog traga u istorji osim još žešćih progona hrišćana nego njegovi prethodnici. Ubijen je od strane suparnika kao tetrarh koji nije mogao da se pomiri sa postojanjem ostalih tetrarha, i izazvao je sukobe sa svakim od njih. Umro je 313. godine.

 

 

10.Flavije Valerije Sever

car od  305. - 307 .god. 

 

 

 

Smatra se da je rođen negde u okolini Naisa. Bio je car Zapadnog rimskog carstva. Inače,Valerije Sever je bio vojnik iz neke od balkanskih provincija pre nego što je njegov prijatelj Galerije zatražio da ga Maksimijan imenuje za cezar, zapravo savladara zapadnog dela Rimskog carstva. Tako je on od 305. godine bio mlađi savladar Konstancija Hlora na Zapadu.

11.GAJ FLAVIJE VALERIJE AURELIJE KONSTANTIN

Car Konstantin I car od 306. - 337 .god  

 

 

 

Iako najveći od svih rimskih careva rođenih na teritoriji Srbije, o mestu rođenja cara Konstantina postoji samo jedan sačuvan zapis koji kaže da je rođen u Naisu (današnji Niš). Rođen je krajem trećeg veka u porodici budućeg cara Konstancija Hlora (tada samo oficira) i majke skromnog porekla.
Vaspitavan je u duhu budućeg vojnika, a hrišćanska načela prenosila mu je majka Jelena, potpuno predana hrišćanskoj veri.

Ikona iz carigradske crkve Aja Sveta Sofija iz 1000. godine koja prikazuje Konstantina Velikog

Vrlo rano dobio je titulu avgusta. Postizao je značajne vojne pobede, ali je njegovo najvažnije delo Milanski edikt, kojim je prestao progon hrišćana, a hrišćanstvo postalo priznata religija. Period mira iskoristio je za podizanje Novog Rima – Konstantinopolisa. Vladao je tridesetak godina što je retko koji njegov prethodnik uspeo. Umro je u 64. godini i sahranjen u Crkvi Svetih apostola u Konstantinopolisu. 
Kontroverza vezana za njegov život je odluka o pogubljenju sina 326.godine zbog sumnje da je učestvovao u zaveri. O njegovim dobrim i lošim delima napisane su mnoge knjige, tako da ćemo pomenuti samo one najznačajnije. U dobra dela pripadaju odluke o izjednačavanju hrišćanske vere sa paganskom posredstvom Milanskog edikta i izgradnja nove prestonice - Konstantinopolja. U loša dela spada ubistvo supruge Fauste i sina Krispa kojem je kasnije, pokajavši se, podigao spomenik na konstantinopoljskom hipodromu, od zlata, u prirodnoj velični, sa natpisom:
 “Mom sinu, kojeg sam nepravedno pogubio”.

 

12.FLAVIJE GALERIJE VALERIJE LICINIJE

Imperator prognan u zaborav - Licinijecar od  307. - 324.god.

 

 

 

Iako je Licinije, rođen u Gamzigradu, bio seljačkog porekla vladao je kao car od 308. do 324.  Bio je savladar Konstantina Velikog sa kojim je potpisao Milanski edikt ali je kasnije povukao potpis i nastavio sa progonima hrišćana. Nakon što je pokušao da podigne ustanak protiv Konstantina, ubijen je zajedno sa svojim sinom Licinijem II u Solunu. Zanimljivo je da se u nizu starih letopisa i rodoslova pominje kao Srbin i predak vladarske loze Nemanjića. U Karlovačkom rodoslovu naziva se "Srbinom", u Konstantinovom "dalmatinski gospodin, rodom iz Srbije", dok se i u više rodoslova navodi kao otac ili predak Bele Uroša, od koga, navodno, potiče veliki župan Stefan Nemanja.

 

13.Konstancije II

   car pesnik - car od 337 . - 361.god.

 

 

 

 Vladao je od 337. до 361. Konstancije je bio srednji od trojice sinova Konstantina Velikog i njegove druge žene Fauste. Konstancije je rođen u Sirmijumu u carskoj palati i u tom gradu je proveo veći deo svoje vladavine. Dobio je titulu cezara od oca. Kada je Konstantin Veliki umro 337. godine, Kostancije II je organizovao da se svi potomci njegovog dede, Konstancija Hlora i Flavije Maksimijane Teodore budu pobijeni. Posle tog masakra jedini potomci Konstantina Velikog ostali su, pored samog Konstancija II, njegov stariji brat Konstantin II, njegov mlađi brat Konstans i dva rođaka Gal i Julijan Otpadnik. Trojica braće su podelila Rimsko carstvo među sobom, što je uostalom bila i želja njihovog oca. Konstantin II dobio je Britaniju, Galiju i Hispaniju, Konstans je vladao Italijom, Afrikom i Ilirikom, a Konstancije je dobio čitav Istok.Ostavio je dubok trag u legendama i pričama po celom Sremu. Sazvao je četiri crkvena sabora u Sirmijumu na kojima je pokušao da proglasi arijansku jeres za glavnu hrišćansku dogmu. Jedini je ilirski vladar, uz Konstantina, koji je umro prirodnom smrću!

 

 

14.Vetranion

Nepismeni ratnik - uzurpator - car od 350.

 

Za cara se proglasio 350. godine. Vrlo kratko je vladao.
Konstancije je u prvi čas izgleda prihvatio Vetraniona za cara, došlo je čak do zvaničnog susreta u Naisu (danas Niš), ali je kasnije, u decembru 350. godine, odustao od te politike. Vetranionu je pošteđen život i kao obični građanin je živeo u Maloj Aziji, primavši izdržavanje od države. Izgleda da je izvršio samoubistvo oko 360. godine. Kovanice sa Vetranionovim likom su relativno dragocena i mogu se naći na prostoru Srbije. Glavna kovnica bila je u Sisciji.

 

15.Flavije Jovijan

Vladavina pod lošim znamenjem - car od  363 . - 364.god.

 

 

 

Jovijan je vladao je samo 8 meseci i ostao je upamćen   kao jedini rimski car rođen u Beogradu (tadašnjem Singidunumu)a poznat  po lepom opisu Amijana Marcelina u delu Res gestae, ali nikakvog drugog traga osim novca nije ostavio za sobom.   Za cara je izabran greškom.  Zanimljiva priča o tom događaju može se naći na Jovijan - vikipedija.
Kratkotrajna Jovijanova vladavina ostala je upamćena zahvaljujući mirovnom sporazumu sa Persijancima koji je bio prinuđen da sklopi. Neki izvori taj sporazum nazivaju sramnim, drugi nepovoljnim ali neophodnim u datom trenutku. Njegova obazrivost u pogledu mogućnosti Prokopijeve uzurpacije nije bila bez osnova pošto se Prokopije proglasio za cara 28. septembra 365. u Konstantinopolju, ali je ubrzo pobeđen od strane Valensa. O Jovijanovim državničkim sposobnostima teško je bilo šta reći. Amijan je zabeležio nekoliko njegovih ličnih osobina: visok stas,  zbog koga su mu prilikom proglašenja jedva našli dovoljno veliki carski plašt, dostojanstveno držanje i pažljivost u izboru dostojanstvenika. Međutim, bio je sklon i uživanju u hrani, piću i ženama. Amijan zaključuje da bi te mane možda ispravio da je imao prilike duže da vlada. Tokom Jovijanove kratke vladavine (jun 363 – februar 364)  prekinuta je Julijanova antihrišćanska politika i počeli su progoni paganskih rituala.  Imperator je, međutim, ubrzo usmrćen otrovnim pečurkama ili ugljen - monoksidom, po drugoj verziji..  Sahranjen je u crkvi Svetih Apostola u Konstantinopolju, a nije ga nasledio nijedan od dva sina koje je imao iz braka sa ženom Harito, već jedan od njegovih oficira, Valentinijan,koji je zajedno sa svojim bratom Valensom učvrstio vlast i nastavio Jovijanovu politiku favorizovanja hrišćanstva.

16.Flavijan Gracijan Avgust

Uništitelj paganstva - Gracijan - car od  375. -  383.god. 

 

 

 

 

Bio je car Zapadnog rimskog carstva od 375. до 383.  Rođen je u Sirmijumu. Bio je sin Valentinijana  iz braka sa Marinom Severom i bio je rođen u Sirmijumu u Donjoj Panoniji, na tlu današnje Srbije.U Gracijanovo doba Pravoslavlje je postalo vodeća vera u Carstvu.  Lep, ali slabašan vladar Gracijan , rođen je u Srimijumu, uprkos relativno dugotrajnoj vladavini nije ostavio značajnije delo za sobom. Većinu svog carskog staža proveo je u senci drugih savladara koje je sam postavljao. Njegovo najznačajnije delo je progašenje Teodosija I za cara 379. godine u Sirmijumu.

Pod Ambrozijevim uticajem, Gracijan je zabranio paganske kultove u Rimu.  Sam više nije nosio obeležja vrhovnog sveštenika (pontifex maximus) rimskog paganskog kulta (što je čak i Konstantin Veliki činio), a naredio je da se iz rimskog senata ukloni oltar boginje Pobede. U sukobu sa pristalicama Arijevog učenja Gracijan se u početku nije isticao, ali je kasnije, pod Ambrozijevim uticajem, naročito nakon objavljivanja njegove polemičke rasprave  protiv pristalica Arija i donatista, stao na stranu pravoslavlja i zabranio ovim jereticima božiju službu.

17.Flavije Konstancije 

Konstancije III - car do 421.

 

 

 

Konstancije je rođen u Nišu, tadašnjem Naisu. Bio je vojnik od karijere. Kao magister militum pod Honorijem, uspešno je branio Zapadno rimsko carstvo. Naročito se istakao u gušenju pobune uzurpatora Konstantina. Za te zasluge dobio je titulu patricija i sticao sve više uticaja nad nesposobnim Honorijem. Godine 417. se oženio Honorijevom polu-sestrom Galom Placidijom, a 8. februara 421. postao je Honorijev savladar —  no u stvari on je vladao čitavim Zapadom. Imao je briljantne vojne pobede, ali je umro posle samo godinu dana provedenih na prestolu. Njegov sin Valentinijan III je poslednji značajniji vladar zapadnog Rimskog carstva.

 Ovom nizu careva mogli bi pridodati i neke za koje sveistorijske prilike govore da su rođeni na teritoriji Srbije, ali konkretnih dokaza za to još uvek nema, zahvaljujući nedostatku savremenih spisa, ali i pasivnošu naših naučnika koji tome ne posvećuju pažnju. U careve sa mogućim mestom rođenja u Srbiji ubrajamo: Herenius Etruskus (251), Hostilijan (2519, Ingenius (260), Regalionus (260),   Licinije (308-324), Licinije II (317-324) i Romul Avgustul (475-476), poslednji rimski car, sin sirmijumskog građanina, generala Oresta.izvor

 Poželeću da se arheološkim istraživanjima, dokaže da ih je bilo dvadesetorica rođenih u Meziji
, onda ćemo ih lakše  zvati - dvadesetorica veličanstvenih...



Slobodno ovaj tekst upotrebite, delite, objavite -
 kako god, neka se istina čuje dalje od gluposti i afera kojima smo zasipani sa svih strana...
Širite optimizam i povremeno nešto ili nekog  spasite od zaborava..
Osećaj je veličanstven, zar ne?!

izvor:nastavaistorije.wordpress.com
http://www.novosti.rs/dodatni_sadrzaj/feljtoni.120.html?item_id=685

photo:google.com